عصر ایران ورزشی؛ سولماز خیرخواه - تنها بوکسور ایرانی که موفق شد تا مرحله یک چهارم نهایی رقابت های بوکس المپیک لندن صعود کند، کسی نبود جز احسان روزبهانی. او با انرژی زیاد و توانایی بالایی خود روی رینگ لندن ظاهر شد و بعد از پشت سر گذاشتن دو مبارزه حساس و نفس گیر به مصاف حریفی از قزاقستان رفت که در این مرحله با واگذار کردن نتیجه، پرونده بوکس ایران هم در لندن بسته شد.

مشتزن لرستانی ایران که از عملکردش در رقابت های المپیک راضی به نظر می رسد، معتقد است داوری در بوکس حرف اول را می زند. او می گوید : « من قول داده بودم که مدال بگیرم اما نشد، چون ما در بوکس پشتوانه داوری نداریم.»
 

با وجود اینکه خیلی ها قبل از المپیک از بوکس انتظار مدال نداشتند اما بعد از شروع مسابقات در لندن، عملکرد تیم ملی بوکس را در المپیک ضعیف ارزیابی کردند، تو چطور فکر می کنی؟ فکر می کنی تیم ملی بوکس در المپیک موفق بود؟

من فکر نمی‌کنم که عملکرد تیم ملی در المپیک ضعیف بوده باشد، ضمن اینکه اگر به المپیک‌های قبل نگاه کنید متوجه می‌شوید که چهار سهمیه در المپیک لندن زیاد بود.

آقای مظاهری عملکرد خوبی داشت و می‌توانست در المپیک نتیجه بگیرد ولی حقش را خوردند و در حالی که ما در سبک وزن سابقه پیروزی نداشتیم، مهدی طلوتی مسابقه‌ اول خود را با پیروزی پشت سر گذاشت. من هم که توانستم به مرحله یک چهارم نهایی مسابقات برسم.

به نظر من اینها همه نشان دهنده این است که ما در المپیک خیلی خوب بودیم و اگر نگاه مسوولان به این رشته بیشتر شود، می‌توانیم در آینده به موفقیت‌های بیشتری برسیم. اگر مثل بقیه رشته‌ها به بوکس نگاه کنند، ما در المپیک بعدی می توانیم صدرصد مدال بگیریم و مثل وزنه‌برداری مدال آور باشیم.

بوکس ایران برای رسیدن مدال، چیزی کم ندارد و استعدادهای خوبی در این رشته وجود دارد. البته از نظر امکانات ورزشی در بوکس کمبودهای بسیاری وجود دارد.

تو تنها کسی بودی که به مرحله یک چهارم نهایی رسیدی. از نتیجه که گرفتی راضی هستی؟

به نظر خودم که خوب بودم چون با آمادگی کامل به المپیک رفته بودم. خودتان دیدید که در 2 مسابقه آخر عالی کار کردم و قول هم داده بودم که مدال می‌گیرم اما نشد دیگر، چون ما پشتوانه داوری نداریم.
 

یعنی معتقد هستی که با پشتوانه داوری در بوکس می توان موفق بود؟

بله خیلی زیاد. همه دیدند که در مسابقه مظاهری چطوری حق‌ ما را خوردند. مسابقه آخر من هم داوری عملکرد خوبی نداشت. هرچند که خود من فکر می‌کردم باخت حقم بوده. اما بعدا کارشناسان گفتند که حقت را خورده‌اند. برای همین فیلم مسابقه را چند دفعه دیدم که در راند یک حریف قزاق 4 تا مشت به من نزد اما داورها به او امتیاز دادند.

و در آخرهم او نائب قهرمان شد.

بله دقیقا. او به فینال رسید،نائب قهرمان شد چون برخی می‌خواستند که او مدال بیاورد. هرچند که قزاق ها آمده بودند که قهرمان شوند، اما در دیدار فینال مقابل بوکسور روس دیگر کم آوردند و نتوانستند او را شکست بدهند.

درست که بوکس ایران در المپیک طلسم بی مدالی را نشکست اما بالاخره رقابت های این رشته هم از صدا و سیما پخش شد. اتفاقی که طی سه دهه نیفتاده بود که این خودش به نوعی پیروزی محسوب می شود.

من هم از اینکه تلویزیون مسابقه‌های بوکس را نشان داد، خیلی خوشحال شدم. چون قبل از این خیلی به پخش تلویزیونی بوکس بها داده نمی‌شد. اما وقتی می دانید که قرار است مبارزتان از تلویزیون پخش شود،انگیزه تان هم بالا می رود و این در مورد من خیلی صدق می کرد چون انگیزه ام در رقابت با حریفان بیشتر شده بود و می‌دانستم که خانواده، دوستان و آشنایان می‌توانستند مسابقه‌های من را تماشا کنند.

به نظرت بوکسورهای ایرانی باید چه برنامه ای را داشته باشند تا در المپیک ریودوژانیروی برزیل به مدال برسند ؟

به نظر من ما چیزی از بوکسورهای خارجی کم نداریم. شاید به لحاظ تکنیکی از آنها عقب تر باشیم ولی به لحاظ جسمانی چیزی از ورزشکاران خارجی کم ندارم و در این زمینه فقط باید به خودباوری برسیم.

تو در مورد خودت چقدر به خودباوری رسیده ای؟

شاید در مورد من باید آقای نوروزی و کارشناسان نظر بدهند. البته این خودباوری تا حدود زیادی به خود آدم برمی‌گردد.

من فکر می کنم که در آینده می‌توانم موفقیت زیادی به دست بیاورم. اما مشکل ما این است که خیلی به ندرت در تورنمنت‌ها شرکت می‌کنیم و نمی‌توانیم تجربه زیادی داشته باشیم.

مثلا من قبل از المپیک در 2 تورنمنت شرکت کردم، یکی تورنمنت سن‌پترزبورگ بود و دیگر تورنمنت ایتالیا. در واقع من قبل از المپیک 2 تا رینگ بیشتر ندیدم. برای همین بهتر است مسوولان برای تیم ملی بوکس اردو بگذارند تا ما بتوانیم در تورنمنت‌ها مختلف شرکت کنیم و با آمادگی بیشتری در مسابقات حضور پیدا کنیم.